W 1992 zakupiono 5 Ikarusów 435.05 oraz 2 Ikarusy 280.37. Te drugie przydzielono do zajezdni Inflancka - numery 5250 – 5251.

Model 280.37 został wyposażony w silnik MAN D2866 TUH001 o mocy 310 KM oraz automatyczną skrzynię biegów ZF 5HP500. Oprócz innego silnika i skrzyni biegów wozy różniły sie także wyglądem od dotychczas kursujących po stolicy. Zastosowano dwupłatowe drzwi zamiast harmonijkowych, a drugą parę drzwi przesunięto do przodu, tak by mógł się zmieścić potężny, turbodoładowany silnik. Wewnątrz zastosowano inny układ siedzeń. Nadwozie pomalowano w standardowy schemat malowania biało-czerwony.

Na początku 1993 roku dostarczono kolejnych 27 sztuk, które od dwóch poprzednich różniły się zastosowaniem koloru żółtego zamiast białego w schemacie malowania. Posiadały także słabszy, wolnossący silnik MAN D2866 UM01 (245 KM) oraz skrzynię biegów ZF 4HP500. Ze względu na charakterystyki MANowskich jednostek - #5250-5251 turbodoładowane o potężnej mocy, dotychczas niespotykanej w tego typu pojazdach, a pozostałe z powodu braku turbiny - wydające głośny ryk, autobusy te otrzymały pseudonim "bizon". Nowe Ikarusy trafiły do każdej zajezdni ówczesnego MZK z wyjątkiem zakładu przy ulicy Woronicza.

Zakup 15 egzemplarzy sfinansowała dzielnica Śródmieście (2930, 2960, 5200-5203, 5220-5222, 5230-5231, 5280-5283). Po strajku kierowców w maju 1993 burmistrz tejże dzielnicy odebrał je i wydzierżawił prywatnemu przewoźnikowi „Akpol” do obsługi linii 117. Autobusy dostały numery A301 – A315. Firma świadczyła swe usługi w okresie od lutego do grudnia 1994, po czym ogłosiła bankructwo. Bardzo często autobusy te kursowały poza linią 117, a dokładnie na prywatnych liniach tego przewoźnika do Otwocka i Karczewa. W ciągu dnia były odstawiane na parking przy ul. Strażackiej, a wieczorami zjeżdżały do bazy w Karczewie przy ul. Bohaterów Westerplatte. Zdewastowane przez przewoźnika wozy odebrano w grudniu 1994 roku i odstawiono na zajezdnię w Piasecznie, gdzie stały aż do sierpnia 1995 roku, kiedy to zapadła decyzja o ich remoncie. Rozdzielono je na wszystkie zajezdnie, oprócz Pożarowej i Piaseczna.

We wrześniu 1993 roku otwarto montownię Ikarusów na terenie zajezdni Stalowa. Pierwszym zmontowanymi wozami w 1994 roku były: 5310-5313, 5330, 5360-5361, 5370-5371, 5390 (typ 280.37A). Następnie zmontowano autobusy o numerach 5300-5301, 5350-5354, 5372-5374, 5391, które różniły się tylko odmienną skrzynią biegów Voith D864.3E (typ 280.37D). Wozy 5450-5454 dostały oznaczenie 280.37B, a 5430-5433 i 5530 posiadały silnik MAN D2865 LUH06 (270KM, typ 280.38A).

W 1997 roku rozpoczęły się pierwsze relokacje pojazdów. We wrześniu wozy 5360, 5361, 5370, 5371, 5330 zostały przerzucone na Kleszczową, gdzie otrzymały numery 5314 – 5318. Miesiąc później przeniesiono 5490-5491, 5400-5402, przy czym otrzymały one numery 5415 – 5419.

Po likwidacji zajezdni Inflancka w dniu 01.06.2003 wozy przerzucono na Ostrobramską (5250-5253, 5255-5257, 5350-5353, 5450-5451), Redutową (5453, 5454), Chełmską (5452) i Kleszczową (5254), gdzie jeździły na początku ze starymi numerami. Dopiero 09.11.2003 przenumerowano je na 5202 – 5208, 5302 – 5305, 5400 – 5401, 5460 – 5461, 5490. Wóz 5254 nie został przenumerowany.

W 2005 roku rozpoczęto przerzuty autobusów z silnikiem MAN na zajezdnię Stalowa i tak zajezdnie Redutowa, Woronicza, i Kleszczowa oddały wszystkie Ikarusy serii 280.37 na Stalową. Wyjątek stanowiły wozy 5213, 5215 i 5313, które pozostały na Kleszczowej (przyczyną było to iż  były świeżo po remoncie, co ciekawe dla wozów 5213 i 5215 pozostawiono wolne numery 5236 i 5238, ostatecznie nigdy nie nadane). Po likwidacji zajezdni Chełmska w dniu 01.04.2006 wszystkie "bizony" z tej zajezdni zostały przerzucone na Stalową, a w kwietniu 2007 roku Ostrobramska także oddała swoje na Stalową.

Od 2001 roku rozpoczęto NG wozów, jedynie wóz 5280 nie doczekał się naprawy i został skasowany w październiku 2007 roku. Wozy 5202, 5203, 5204, 5205, 5208, 5230, 5231, 5232, 5234, 5235, 5237, 5254, 5281, 5284, 5285, 5286, 5291, 5391, 5401, 5490 doczekały się także NG2.

Wozy 5202 i 5254 były szczególnie lubiane przez miłośników. Ten pierwszy ze względu na to, że był pierwszym bizonem (ex 5250, turbodoładowany silnik o mocy 310KM zblokowany pięciobiegową przekładnią ZF typu Ecomat) a drugi ze względu na to, że cały czas był „czerwoniakiem” - zachował swoje początkowe, oryginalne barwy malowania, mimo że przeszedł dwa NG. Autobus został pojazdem historycznym.

Zestawienie poszczególnych typów Ikarusów z przenumerowaniami pojazdów

Tabela przenumerowań:

Tabela dostaw (wpis na stan):

Linki zewnętrzne:

Ikarus 280.37 (Phototrans.eu)

Ikarus 280.37B (Phototrans.eu)

Ikarus 280.37D/280.38A (Phototrans.eu)

Ikarus 280 (Omni-Bus)

Ikarus 280 (Omni-Bus, archiwum)